AKARA BŁĘKITNA - Aequidens pulcher. Jest rybą tolerancyjną i dobrze czuje się w akwarium.
Jako ,,standardowa” pielęgnica posiada podobne wymagania i zwyczaje do niedużych gatunków
z Ameryki Środkowej. Jej ciało mieni się barwami niebieskozielonymi, z połyskującymi
metalicznymi łuskami. Samiec jest zwykle większy od samicy i ma zaostrzoną płetwę odbytową.
Nie nadaje się do akwarium wielogatunkowego, w którym mieszkają małe i delikatne gatunki.
Ogólnie akary błękitne są tolerancyjne dla przedstawicieli swojego gatunku, lecz stają się
one bardzo opiekuńcze w czasie tarła dla swojej ikry lub narybku, dlatego też mogą zaatakować.
Tworzy swój rewir w przydennej i środkowej partii wody. Piękne ubarwienie jest szczególnie
widoczne na tle ciemnego podłoża, gdy zbiornik jest oświetlony z boku.
Rodzina
Pielęgnice.
Pochodzenie
Występuje w Kolumbii, Panamie, północnej Wenezueli, Trynidad.
Długość
Zazwyczaj ok. 10 cm.
Odżywianie
Zjada wszystkie rodzaje pokarmów, zarówno suchy jak i żywy.
Temperatura
Toleruje temperatury z zakresu 22-28 C. Należy do nielicznych pielęgnic niezbyt ciepłolubnych.
Warunki hodowlane
Ich współmieszkańcami nie mogą być agresywne lub bardzo silne pielęgnice, zwłaszcza pielęgnica
zebra i pawiooka (Niektórzy uważają, że mogą,a sprzeczne opinie wynikają najprawdopodobniej z
różnic warunków panujących w akwarium i jego wielkości). Wymaga dużego akwarium, w których mocujemy
rośliny kamieniami lub sadzimy je w doniczkach. Często przekopuje podłoże, uszkadzając przy okazji
słabiej ukorzeniające się i delikatniejsze rośliny. W zbiorniku wskazane jest umieszczenie roślin
pływających Na dnie powinno się znaleźć kilka ładnych, umytych kamienie. Woda powinna mieć twardość
7-12 N oraz pH około 7. Woda musi być czysta, dlatego też należy ją częściowo zmieniać (1/4 lub 1/5).
Rozmnażanie
Generalnie sposób rozmnażania nie wiele się różni od Akary z Maroni, ale dużo łatwiej jest dobrać
odpowiednią parę. Ryby trzymane gromadnie z chwilą osiągnięcia dojrzałości płciowej (około 7-8 cm)
zaczynają się dobierać parami. Do odpowiedniej opieki nad potomstwem wymagane jest piaszczyste
podłoże, w którym ryby wygrzebują gniazda. Dobrana para zaczyna przygotowywać sobie gniazdo – czyści
kamień, obok wykopuje dołek, usuwa pobliskie rośliny, a następnie na dokładnie oczyszczonym
pyszczkami kamieniu składa kleistą ikrę w liczbie 100 do 200 sztuk. Przed tarłem należy usunąć inne
ryby z akwarium, gdyż grozi im poturbowanie lub nawet śmierć. Samiec i samica na zmianę opiekują się
ikrą. Po trzech dniach wylegają się małe akary, które natychmiast przenoszone są do dołka obok kamienia.
Po 4-6 dniach narybek zaczyna pływać i nadal pozostaje pod opieka rodziców. Narybek karmimy najpierw
pierwotniakami, a potem drobnym planktonem lub węgorkami. Dorosłą parę należy wyłowić kiedy przestaje
się interesować młodymi. Dobrze dobrana para może się trzeć kilkakrotnie w jednym sezonie. Dojrzałą parę
można trzymać tylko w parami w osobnych akwariach.
